Να μιλήσουμε για τις αυτοκτονίες

Σάββατο, 09 Φεβρουάριος 2013

 Του Ρούντι Ρινάλντι

Τούτη τη βδομάδα αφιερώστε λίγο χρόνο να συζητήσετε για τις αυτοκτονίες που πληθαίνουν. Με αφορμή, μάλιστα, την αυτοκτονία του αριστερού φαντάρου Κίμωνα Καρολίδη, θεωρήστε ότι το πρόβλημα υπάρχει για όλους μας και πρέπει να το αντιμετωπίσουμε, ανθρώπινα, ιδεολογικά και πολιτικά.
Πρώτο, οι 3.000-4.000 χιλιάδες αυτοκτονίες στη χώρα μας επί Mνημονίου είναι βαρύ τίμημα που πληρώνει ο λαός στην απελπισία του, απέναντι στην επιβαλλόμενη πολιτική. Πολλά θύματα. Όπως παλιά είχαν βάλει σαν σύνθημα να μην πεθάνει κανείς από την πείνα, έτσι τώρα πρέπει να τεθεί το σύνθημα «να μη φύγει κανένας μονάχος του, να σταματήσουμε τις αυτοκτονίες».
Δεύτερο, μέσα στην Aριστερά και τις αριστερές οργανώσεις υπάρχουν πάντα τα προβλήματα της κοινωνίας. Υπάρχει «διαπερατότητα» μεγάλη. Υπάρχουν μάλιστα και πιο ευαίσθητοι χώροι στις οργανώσεις: οι άνεργοι άνθρωποι, οι στρατευμένοι, όσοι έχουν ψυχολογικά προβλήματα, όσοι γνωρίζουν έντονα προβλήματα στο περιβάλλον τους.
Τρίτο, οι άνθρωποι και μέσα στις οργανώσεις μπορεί να νιώθουν εξαιρετικά μόνοι. Υπάρχουν πολλοί λόγοι γι’ αυτό. Το «προσωπικό» αντιμετωπίζεται με έναν ορισμένο τρόπο, δεν γνωρίζει κανένας ή ελάχιστοι την πραγματική κατάσταση κάθε ανθρώπου και οι διαδικασίες συμμετοχής αφορούν μόνο «σοβαρά» θέματα: Τι παρέμβαση θα κάνουμε, τι πρωτοβουλία θα πάρουμε, τι έγινε στον τάδε χώρο, τι έγραψε ο τάδε ιστότοπος κ.λπ. Τι κάνει η μια ομάδα, τι της απαντά η άλλη και άλλα πιο «σοβαρά». Η αντιμετώπιση των αυτοκτονιών δεν μοιάζει πολιτικό ζήτημα, ενώ η έκτασή του βοά για το αντίθετο.
Τέταρτο, κάθε συλλογικότητα μπορεί να πάρει στοιχειώδη μέτρα για να μειώσει και να μηδενίσει το φαινόμενο των αυτοκτονιών. Ξεκινώντας από την ουσιαστική συζήτηση και την καλλιέργεια διαφορετικού κλίματος. Γνωρίζοντας τα πραγματικά προβλήματα του κόσμου της και αντιμετωπίζοντάς τα σαν κοινά, λογικά και σε προτεραιότητα.
Σκεφτείτε μονάχα την εικόνα αυτή: Την βδομάδα που έρχεται όλες οι συνεδριάσεις, σε όλους τους χώρους της Αριστεράς να ξεκινήσουν με το θέμα των αυτοκτονιών. Αφήστε για 2 ώρες τα τρέχοντα καθήκοντα. Αυτό θα κάνει καλό στην Αριστερά και ίσως στην κοινωνία. Η σιωπή δεν βοηθά κανέναν και αφήνει μόνους ακόμα και αυτούς που -υποτίθεται- βρίσκονται σε συντροφική σχέση με άλλους, ενώ ξέρουμε ότι δεν είναι έτσι.

http://e-dromos.gr/

Παγκόσμια διάκριση για φωτογραφίες μεταναστών που ζουν στην Ελλάδα

Για τις φωτογραφίες του από την Ελλάδα που κυριολεκτικά κόβουν την ανάσα και απεικονίζουν την πραγματικότητα στην Ελλάδα του 2012 - 2013, βραβεύτηκε την περασμένη εβδομάδα ο φωτορεπόρτερ Αλεσάντρο Πένσο από τη Ρώμη.



Κυρίαρχο θέμα των φωτογραφιών είναι οι μετανάστες στην Ελλάδα και ιδιαίτερα εκείνοι που μαζεύονται στα ελληνικά λιμάνια, αναζητώντας έναν τρόπο διαφυγής από τη χώρα, ενώ την ίδια στιγμή δέχονται άγριες ρατσιστικές επιθέσεις.



Ο Πένσο μέσα από μία σειρά φωτογραφιών με τίτλο "Η Άρνηση της Εφηβείας", καταγράφει τις δύσκολες ημέρες και τις νύχτες φόβου στα λιμάνια της Κορίνθου και της Πάτρας, με ήρωες νεαρούς μετανάστες που κρύβονται σε βράχια και αλλού, περιμένοντας την ευκαιρία να δραπετεύσουν για ένα καλύτερο αύριο.



Ανάμεσά του ξεχωρίζει μία φωτογραφία που καταγράφει το χτύπημα ενός νεαρού μετανάστη από αυτοκίνητο ντόπιου κατοίκου.



Πρόκειται για τον Μουσταφά Ελ Μουζνταχίρ, τον οποίο ο φωτογράφος επισκέφθηκε αργότερα στο νοσοκομείο, όπου και νοσηλεύονταν.



Οι φωτογραφίες του Πένσο, οι οποίες τραβήχτηκαν κατά τη διάρκεια του 2012 πήραν το βραβείο "Terry O'Neill" την περασμένη εβδομάδα.



Η κριτική επιτροπή αναφέρει στο σκεπτικό της βράβευσης του Πένσο: "Ελπίζουμε ότι η δουλειά του θα συμβάλει στην ενημέρωση των επόμενων γενιών για το βάθος αυτής της κρίσης".